الحكم
فيمن سب النبي
صلى الله عليه
وسلم
13- Nebi (sallallahu
aleyhi ve sellem)'e Söven Kişinin Durumu
أخبرنا
عثمان بن عبد
الله بن خرزار
قال حدثنا عباد
بن موسى قال
حدثنا
إسماعيل بن
جعفر قال حدثني
إسرائيل عن
عثمان الشحام
قال كنت أقود
رجلا أعمى
فانتهيت إلى
عكرمة فأنشأ
يحدثنا قال
حدثني بن عباس
أن أعمى كان
على عهد رسول
الله صلى الله
عليه وسلم
وكانت له أم
ولد وكان له
منها ابنان
وكانت تكثر
الوقيعة
برسول الله
صلى الله عليه
وسلم وتسبه
فيزجرها فلا
تزدجر وينهاها
فلا تنتهي
فلما كان ذات
ليلة ذكرت
النبي صلى
الله عليه
وسلم فوقعت
فيه فلم أصبر
أن قمت إلى
المعول
فوضعته في
بطنها فاتكأت
عليه فقتلتها
فأصبحت قتيلا
فذكر ذلك
للنبي صلى الله
عليه وسلم
فجمع الناس
وقال أنشد
الله رجلا لي
عليه حق فعل
ما فعل إلا
قام فأقبل
الأعمى
يتدلدل فقال
يا رسول الله
أنا صاحبها
كانت أم ولدي
وكانت بي
لطيفة رفيقة
ولي منها
ابنان مثل
اللؤلؤتين
لكنها كانت
تكثر الوقيعة
فيك وتشتمك
فأنهاها فلا
تنتهي
وأزجرها فلا
تزدجر فلما
كانت البارحة
ذكرتك فوقعت
فيك فقمت إلى المعول
فوضعته في
بطنها فاتكأت
عليها حتى قتلتها
فقال رسول
الله صلى الله
عليه وسلم ألا
اشهدوا أن
دمها هدر
[-: 3519 :-] Osman eş-Şehham
anlatıyor: Kör bir adama rehberlik ediyordum. Bir defasında ikrime'nin yanına
uğradığımızda sohbete başladı ve şöyle anlattı: İbn Abbas'ın bana bildirdiğine
göre Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) zamanında kör bir adam
bulunuyordu. Bu adamın (Müslüman olmayan) bir ümmü veledi ve ondan olan iki
oğlu vardı. Adamın bu cariyesi Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'e
durmadan söverdi. Adam onu bundan dolayı azarlar, ama cariye dinlemezdi. Adam
onu bundan alıkoymaya çalışır ama, cariye bundan geri durmazdı. Bir gece cariye
yine Allah Resulü (sallallahu aleyhi ve sellem)'e diline doladı ve ileri geri
laflar etmeye başladı. Kör adam buna dayanamayıp eline geçirdiği bir kargıyı
cariyenin karnına sapladı ve öldürdü. Sabah cariyenin öldüğü haberi yayıldı. Bu
durum Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem)'e iletilince insanları topladı ve:
"Şayet üzerinizde
bir hakkım varsa onun hatırına cariyeyi öldüren kişi kalkıp bunu itiraf
etsin" buyurdu. Bunun üzerine kör adam salınarak geldi ve: "Ya
Resulalıah! Cariyenin efendisi benim. Çocuklarımın annesiydi, bana karşı pek
yumuşak ve şefkatliydi. Ondan inci gibi de iki oğlum vardı. Ancak seni çokça
diline dolar ve söverdi. Engellemeye çalışırdım, ama geri durmazdı. Azarlardım
ama dinlemezdi. Dün gece yine seni diline doladı ve sövmeye başladı. Bunun
üzerine ele geçirdiğim bir kargıyı karnına dayadım, üzerine yüklenince de
öldürdüm" dedi. Bunu duyan Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem) oradakilere:
"Siz de şahit olun!
Bu cariyenin kanı heder olmuştur!" buyurdu.
Mücteba: 7/107; Tuhfe:
6155.
Diğer tahric: Ebu
Davud (4361)